De Best Event Awards World in Rome kreeg het voor elkaar om Thierry Reboul, de grote man achter de baanbrekende openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs, naar Rome te krijgen. Wat altijd een stadionceremonie was, puur gericht op genodigden en de tv productie, werd in Parijs een evenement met vele 'first time' momenten. Reboul kreeg een staande ovatie na zijn interview met Patrick Roubrouks (XSAGA) en Salvatore Sagone (BEA World). "Het beste van ons event? Dat we geen plan B hadden..."
De opening van de Olympische Spelen was voor vele, vele edities een politiek verantwoord moment, in het stadion, met de sporters op het veld en de genodigden op de tribune. Mondiaal kijken er altijd zo'n 1,5 miljard mensen mee. 1,5 miljard...En toen kwam Parijs. De vele opdrachtgevers en eventprofessionals in Rome bij de Best Event Awards waren het er over eens: een absolute gamechanger. Ja, met een enorm budget, maar juist bij organisaties als de IOC en bijvoorbeeld FIFA is het oh zo moeilijk om de huilige huisjes omver te werpen. Reboul en zijn team lukte dat. 300.000 Parijzenaren en interationale gasten waren live aanwezig langs de Seine. Reboul gebruikte de stad als decor en de Franse kernwaarde van gelijkheid, vrijheid en broederschap om inclusie, statement en gedurfde onderdelen door te voeren.
"Ik heb een ziekte. Ik wil altijd alles anders doen. Dat is zo in een restaurant, maar dus ook toen ik gevraagd werd voor de Opening van de Olympische Spelen. Ik wilde weg uit het stadion. Ik wilde de stad als decor, met de mensen in contact en met hen communiceren via het evenement."
Iedereen was tegen
"Je kunt je voorstellen dat niemand in Parijs zat te springen toen we ons concept pitchten. Veel kritiek, dat kan toch niet, dat moet je niet doen. Lokale autoriteiten waren verre van enthousiast, eigenlijk was iedereen tegen, maar wij hielden vol: we gaan met dit evenement de stad in, Parijs als decor. En op een dag liep ik langs de rivier die dwars door Parijs stroomt en dacht: wat ben ik toch een oen, hier moet het gebeuren. We doen de opening op en rond het water. En stap voor stap kregen we mensen mee. Misschien wel het beste daarin: er was ook gewoon geen Plan B. Dat is echt een tip hoor, waarom zou je een plan B hebben, de kans is dan veel te groot dat ze niet mee gaan met Plan A."
"Ja, hoe begin je zo'n productie, zo'n evenement. Het begon 6 jaar geleden. In 2018 begonnen we met deze enorme klus. Eerst creatie. Dus op zoek naar de juiste art director. Die vonden we in Thomas Jolly. Wij hadden onmiddellijk een klik. We zaten helemaal op één lijn. Hij organiseerde ooit een 24 uurs marathon Shakespeare, dus ik wist dat hem ook niks te gek zou zijn...Samen kwamen we tot een setdesign van 2 keer 6 kilomter aan beide oevers van de Seine. Wat ooit begon met een creatie team van zo'n 10 tot 12, groeide door tot eerst 250 eventprofessionals van bureaus en later tijdens de uitvoer zelfs 20.000 collega's. En dat is nog zonder de beveiliging."
"Voor het concept zijn we altijd gebleven bij het theatergevoel. De Stad als Stage om het verhaal van Parijs en Frankrijk te vertellen. En daarbij moest inclusie bovenaan staan. Dus werd het een heel menselijke opening, het event sprak echt tot de mensen. Maar door de stad als podium te gebruiken, moesten we bijzondere plekken vinden om onderdelen te testen en te repeteren. Het iconische paard dat we lieten maken, hebben we bijvoorbeeld op zee getest. De zeilboten die voorbij kwamen zullen wel gedacht hebben...Uiteindelijk hebben we één keer in de nacht geoefend op de rivier, met een compleet bedekt paard."
"En opeens kwam er iemand naar ons toe die zei: ik wilde vlam laten zweven, laten vliegen. We gingen met dat idee naar hetzelfde bedrijf dat ook het paard dat op het water liep had gemaakt. Denk dat het wel kan. Uiteindelijk werd vlam ontworden als ballon. En wat we toen niet konden denken, iedere avond kwamen er tot 40.000 mensen aan het eind van de dag om de ballon weer de lucht in te zien gaan, waar hij bleef hangen tot de volgende dag."
Regen maakte het nog epischer
"De regen. Weet je, die dag, 26 juli was statistisch en historisch gezien de dag met de minste regen in Parijs. In al die voorbereidingstijd zeiden mensen, maar wat als het gaat regenen? Het gaat niet regenen, zei ik dan. Maar we zagen het uiteindelijk natuurlijk al dagen van te voren aankomen. En als je dan op de dag zelf wakker wordt, ja dan is dat echt een issue. De hele dag door moesten beslissingen genomen worden. Met 400 mensen in het commandocentrum namen we om de 10 minuten beslissingen. Kan de artiest wel op het dak? Moet ze op de grond? Kan die dans zo en op die plek doorgaan? We maakten die beslissingen allemaal. En uiteindelijk maakte de regen het event misschien nog wel epischer. Wat ook gezegd moet worden: alle artiesten en entertainment gingen mee. Niemand krabbelde terug. Dat begon met Celine Dion, zij zei als eerste: I don't care, I will go en do it!. Daarna ging iedereen mee. Alleen het optreden van Lady Gaga op de trap, was van te voren opgenomen, maar ook live met publiek."
"De kritiek wat mensen het laatste avondmaal gingen noemen, daar had ik me niet op voorbereid. Het was ook helemaal geen laatste avondmaal. Het was een ode aan de wijngod. Met als thema inclusie. We hebben dat onderdeel wel een beetje geheim gehouden, juist om de verrassing te bewaren. En ook al was het wel het laatste avondmaal, dit hoort bij de vrijheid van artiesten. Vrijdheid, Gelijkheid en Broederschap", herhaalt Reboul de boodschap achter de show. "En voor mij, what's next na dit...haha...ik weet het echt niet. Ik weet wel dat ze in LA hard aan het werk zijn."
